“รับเฉพาะคนมีประสบการณ์อย่างน้อย 1-2 ปี” กลายเป็นประโยคคุ้นตาในประกาศรับสมัครงานยุคนี้ แล้วเด็กจบใหม่จะไปหาประสบการณ์จากที่ไหน ถ้าไม่มีใครเปิดโอกาสให้เริ่มต้น?
วงจรอุบาทว์: ไม่มีประสบการณ์ = ไม่มีงาน
ปัญหานี้เป็นกับดักคลาสสิกของเด็กจบใหม่ พอไม่มีประสบการณ์ก็ไม่ได้งาน พอไม่ได้งานก็ไม่มีประสบการณ์ วนลูปแบบนี้ทำให้หลายคนรู้สึกหมดไฟ ตั้งคำถามกับระบบ และบางครั้งถึงขั้นเลิกพยายาม
ฝั่งนายจ้าง: เข้าใจ แต่ไม่เสี่ยง
ในมุมของบริษัท การจ้างคนที่ไม่มีประสบการณ์คือการลงทุนที่มีความเสี่ยง ต้องใช้เวลาสอน งานอาจช้ากว่า หรือผิดพลาดได้มากกว่าคนมีประสบการณ์ จึงเข้าใจได้ว่าหลายองค์กรเลือก “ทางปลอดภัย”
เด็กจบใหม่ควรทำอย่างไร?
สิ่งที่ควรทำไม่ใช่โทษโชคชะตา แต่ต้องหาวิธี "แสดงศักยภาพ" แทนประสบการณ์ เช่น
- ทำโปรเจกต์อิสระหรือฝึกงานแม้ไม่ได้ค่าตอบแทน
- เขียนบทความ แชร์ความรู้ หรือทำพอร์ตแสดงทักษะ
- หมั่นเรียนรู้เพิ่มเติมผ่านคอร์สออนไลน์
ทุกอย่างล้วนเป็น “หลักฐาน” ว่าคุณไม่ใช่แค่ “ไม่มีประสบการณ์” แต่ “พร้อมเรียนรู้และพัฒนา”
นายจ้างก็มีบทบาท
องค์กรที่มีวิสัยทัศน์เริ่มปรับมุมมอง เปิดโอกาสให้เด็กใหม่เข้าไปเรียนรู้ในระบบจริง มีระบบพี่เลี้ยง หรือโปรแกรม Onboarding ที่ช่วยพัฒนาให้คนไม่มีประสบการณ์กลายเป็นกำลังสำคัญในเวลาไม่นาน
สรุป: โอกาสไม่ใช่ของคนเก่ง แต่เป็นของคนได้รับโอกาส
คำถาม “ไม่มีประสบการณ์ แล้วใครจะรับเข้าทำงาน?” อาจไม่มีคำตอบเดียว แต่เราทุกคน—ทั้งนายจ้างและเด็กจบใหม่—สามารถร่วมกันสร้างคำตอบที่ดีกว่าให้ระบบนี้ได้ เพราะทุกคนล้วนเคย “ไม่มีประสบการณ์” มาก่อนทั้งนั้น